Έχεις βρεθεί σε μια κατάσταση που μοιάζει με σενάριο δυσοίωνης ταινίας. Η κυβέρνηση σού επιβάλλει αυστηρά μέτρα, σε όλα τα μέσα ενημέρωσης επικρατεί πανικός για την επικινδυνότητα του ιού, προτιμάς να μην σκέφτεσαι και πολύ το οικονομικό πλήγμα που έχεις υποστεί και παράλληλα όλοι συστήνουν ψυχραιμία. Πώς θα καταφέρεις, όμως, να την διατηρήσεις;
Κάποιοι άνθρωποι υιοθέτησαν την στάση της δημιουργικής απασχόλησης στο σπίτι για τις ημέρες της καραντίνας. Όσο θετική κι αν είναι αυτή η στάση, δεν παύει να είναι άμεση και επιφανειακή. Μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό τον χρόνο λειτουργικά, ναι. Αλλά αυτό δεν παύει να είναι μια τακτική διάσπασης της προσοχής. Αυτές οι τακτικές δεν είναι από μόνες τους αρκετές. Ο σκοπός τους είναι να καθυστερήσουν μια σκληρή συνειδητοποίηση από το να συμβεί απότομα, ούτως ώστε να έχει χρόνο το μυαλό να βρει διεξόδους και λύσεις. Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτές οι λύσεις δεν εξαρτώνται πλήρως από εσένα;
Κάπου εδώ έρχεται η ιδέα της ατομικής ευθύνης. Ο αυτό-περιορισμός στο σπίτι, σε όποιο μέτρο κι αν συμβαίνει πραγματικά αυτό. Νιώθεις ότι έτσι έχεις κάποια δύναμη πάνω στην εξάπλωση του ιού. Και φυσικά, αυτό είναι μία πραγματικότητα. Αλλά δεν είναι η μεγάλη εικόνα. Σε περίπτωση αποτυχίας των μέτρων της κυβέρνησης, γεννιούνται στο μυαλό σου δύο μεγάλοι φόβοι: το να συνεχίσει η εξάπλωση παρά τα μέτρα και το να χρειαστεί να τραβήξουν κι άλλο αυτά, οπότε η πείνα αρχίζει και μοιάζει εξίσου μεγάλος εχθρός. Φοβάσαι πως εσύ ο ίδιος ή οι δικοί σου άνθρωποι θα νοσήσουν. Φοβάσαι πως οι δικοί σου παππούδες και οι δικοί σου γονείς ή συγγενείς μπορεί να πεθάνουν και μπορεί να είσαι εσύ υπεύθυνος για τον θάνατό τους. Γι’ αυτό υποστηρίζεις ακόμα πιο σθεναρά τα μέτρα και εξοργίζεσαι με όσους δεν το κάνουν, με αποτέλεσμα να έρχεται ο θυμός να συμπληρώσει τον φόβο.
Είναι πολύ σημαντικό να φτάσεις πρώτα στην αποδοχή των συναισθημάτων σου. Δεν πρόκειται τόσο για ατομική ευθύνη, όσο για ατομικό φόβο. Μετά από αυτό, μπορείς στα αλήθεια να αρχίσεις να τον αντιμετωπίζεις. Ξεκίνησε με το να περιορίσεις στο αναγκαίο τον χρόνο που ξοδεύεις βλέποντας ειδήσεις. Προτίμησε να διαβάζεις τις πολιτικές εξελίξεις σε αξιόπιστα sites, αλλά μάθε όσα μπορείς για τον ιό αυτό, μέσα από αξιόπιστα ιατρικά άρθρα. Προσπάθησε να αποφύγεις να γίνεσαι μέρος της ψυχολογίας της μάζας. Ο κατακλυσμός των social media με αυτό το θέμα δημιουργεί συσπειρώσεις και debates διαφορετικών απόψεων. Εντόπισε το πραγματικό πρόβλημα. Όχι στο σήμερα, γιατί αυτό είναι κοντόφθαλμο, ούτε στα επόμενα χρόνια γιατί είναι αδύνατο να καταφέρεις να συνυπολογίσεις όλους τους πιθανούς παράγοντες. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα που συμβαίνει στο σύνολο της κοινωνίας, όχι μόνο στις ευπαθείς ομάδες οι οποίες αποτελούν ένα σημαντικό από όλες τις απόψεις υποσύνολο αυτού, διακρίνεται μες στον ορίζοντα των επόμενων μηνών.
Ο φόβος είναι ένα πραγματικό και υγιές συναίσθημα. Η συνειδητοποίηση, η παραδοχή και η εκλογίκευσή του είναι σημαντικά για την προσωπική σου ψυχική υγεία. Η απλή διάσπαση της προσοχής, καθώς και η υπερβολική ενασχόληση με τον τεράστιο όγκο πληροφοριών επί του θέματος, δεν θα σε βοηθήσει. Τέλος, η ευπάθεια δεν αφορά μόνο την σωματική υγεία. Αν προ-υπήρχε κάποιο άλλο συναισθηματικό πρόβλημα, αυτή την περίοδο η ψυχική σου υγεία μπορεί να κινδυνεύει επίσης. Η ατομική ευθύνη, αφορά και σε αυτό.
Έλα σε επικοινωνία μαζί μου για να κλείσεις το ραντεβού σου. Κάνε το πρώτο βήμα προς την αλλαγή.